ย่าติง แชงกรีลา ลี่เจียง 12-21 ตุลาคม 2554

20 ตุลาคม 2554

วันนี้เรายังอยู่ที่ลี่เจียงทั้งวัน อากาศก็ไม่ดีอีกอย่างเคย ฟ้าปิด มีละอองฝนโปรยปรายเกือบตลอดทั้งวัน ไม่มีแดดเลยสักนิด ช่วงเช้าก็เดินเรื่อยเปื่อย กินขนมชมเมืองไปเรื่อย ตอนกลางวันกลับมาโรงแรมเพื่อติดตามเรื่องตั่วเดินทางกลับไปคุนหมิงที่ให้ทางโรงแรมหาให้ ตอนแรกวางแผนว่าจะนั่งรถไฟเที่ยวกลางคืนกัน แต่ตั๋วรถไฟเต็มหมด ต้องเปลี่ยนไปเป็นรถนอน ซึ่งก็ต้องลุ้นกันนานกว่าจะได้ตั๋วมา เป็นรถรอบสองทุ่มครึ่ง

















ช่วงบ่ายก็ยังคงเดินชมเมือง เข้าซอยโน้น ทะลุซอยนี้ ซื้อขนมกินไปเรื่อย แวะขึ้นไปชมหวั่นกู่โหลว ดูภาพเขียน มิ้นดูจะสนใจอักษรภาพน่าซีเป็นพิเศษ ถึงกับซื้อหนังสือเรียนภาษาน่าซีกลับไปศึกษาต่อที่บ้านเลยทีเดียว ขาลงจากหวั่นกู่โหลวก็แวะมองหาของฝากเสียหน่อย บริเวณใกล้หวั่นกู่โหลวเป็นจุดซื้อของฝากที่ดีเพราะราคาถูก

21 ตุลาคม 2554

รถมาถึงคุนหมิงเช้ามืด เรานั่งแท็กซี่ไปที่สถานีรถไฟเพื่อเอาสัมภาระหนักไปฝากไว้ก่อนจะเที่ยวคุนหมิง เนื่องจากตอนนี้ยังเช้าตรู่ ห้างและร้านค้ากลางเมืองก็ยังไม่เปิด จึงต้องไปหาที่เพื่อรอเวลาห้างเปิดก่อน ถ้าเป็นทัวร์ ก็คงไม่พ้นพาไปหลงเหมินหรือประตูมังกร เขาถือเป็นของดีเมืองคุนหมิง เราไม่เอาด้วยหรอก ปล่อยให้ทัวร์ไหว้เจ้าเขาไปกัน เราไปที่ต้ากวนหยวนดีกว่า ไปนั่งเล่น นั่งดูคนฝึกไท้เก๊ก เมล็ดทานตะวันยังคงทำหน้าที่เครื่องช่วยฆ่าเวลาได้ดีเยี่ยมในเวลานี้

















พอสายแล้วจึงนั่งรถเข้าเมือง จื้อชิงมีเพื่อนคนจีนในเมืองนี้ จึงโทรเรียกให้มานำเที่ยว เราไปที่ห้าง ๆ นึงเพื่อซื้อเครื่องทำความร้อนสำหรับที่นอนกลับไปใช้ที่บ้าน หลังจากนั้นมิ้นกับจื้อชิงตามเพื่อนคนจีนไปกินอะไรกัน ส่วนผมกับคุ้งก็แยกไปเดินแถวถนนคนเดิน ผมขอแวะซินหัวซูเตี้ยนเพื่อไปหาซีดีเกี่ยวกับไท้เก๊กไปฝากพ่อแม่สักหน่อย หลังจากนั้นค่อยหอบของพะรุงพะรังมานั่งกินขนมริมถนนคนเดินแทนอาหารกลางวันรอสามคนนั้นกลับมา จะได้ไปสนามบินด้วยกัน ในที่สุดก็ได้กลับบ้านเสียที