ล่องทะเลทรายโกบี คารวะจิ๋นซีที่ซีอาน เบิกบานใจเอ๋อจีน่า ลั้นลาฮั่วซาน

7 ตุลาคม 2556

กลางเดือนตุลาคมปีนี้ ผมหนีงานไปเที่ยวจีนอีกแล้วครับ

ในชีวิตนี้ ผมเคยเที่ยวมาแล้วหลากหลายสถานที่ ทั้งป่า ทุ่งหญ้า ทะเล ภูเขาหิมะ แต่มีสถานที่ประเภทหนึ่งที่ยังไม่เคยย่างกรายสักที นั่นคือทะเลทราย ครั้งนี้แหละที่จะได้ไปเห็นทะเลทรายกับตา

ใช่แล้วครับ นี่คือทัวร์ทะเลทราย เพราะเป้าหมายหลักที่เราจะไปเยือนในครั้งนี้คือ เอ๋อจีน่า เมืองขนาดย่อมกลางทะเลทรายโกบี ในพื้นที่ของเขตปกครองตนเองมองโกเลียในของจีน

คณะของเราคราวนี้ใหญ่กว่าที่เคย มีคุ้งเป็นผู้จัดการทัวร์ มิ้น เซง สาว ๆ ที่เซงชวนมาด้วยอีกห้าคน และยังมีเพื่อนรุ่นน้องของท้วงที่ไปรออยู่ที่จีนแล้วซึ่งจะมาสมทบทีหลังอีกสองคน แล้วก็ผม รวมเป็น 11 คน

เราเดินทางด้วยสายการบินแอร์เอเชีย หางแดงคู่ใจคนยากเจ้าเก่า กำหนดเครื่องขึ้น 16:25 น. เครื่องขึ้นที่ดอนเมือง ปลายทางคือซีอาน











ตามกำหนด เครื่องบินใช้เวลาเดินทางสี่ชั่วโมงสิบนาที แต่กัปตันบอกว่าเราถึงที่หมายก่อนเวลา 30 นาที คงมีลมส่งมั้ง เมื่อออกจากสนามบินแล้วก็ขึ้นรถบัสเข้าใจกลางเมืองเพื่อเข้าพักกัน โรงแรมที่หาไว้คือยูทโฮสเทลชื่อ เบลทาวเออร์ยูทโฮสเทล เราเสียเวลากับการจับทิศจับทางอยู่พักใหญ่กว่าจะหาพบ โรงแรมนี้อยู่ที่หัวมุมของสี่แยกใหญ่กลางเมือง ซึ่งมีจงโหลวเป็นแลนด์มาร์กตั้งตระหง่านอยู่กลางแยก

ห้องรวมที่ใหญ่ที่สุดมีแปดเตียง แต่คณะเรามีเก้าคน และเขาไม่ให้ยัดเสียด้วย เราจึงต้องเปิดห้องเตียงคู่อีกห้องหนึ่ง ผมกับคุ้งแยกมาพัก ที่เหลือนอนห้องรวมไป





หลังจากเข้าที่พักทิ้งสัมภาระหนักกันเรียบร้อยแล้ว ก็ต้องรีบออกมากินมือเย็นกัน สถานที่ที่ไปหาของกินคือ ที่หุยหมินเจีย หรือ ซอยมุสลิม ซอยนี้อยู่ไม่ไกล เป็นแหล่งช็อปปิ้งที่มีชื่อของเมือง แต่ตอนนี้ดึกจนตลาดวายเสียเกือบหมดแล้ว ทั้งซอยมีแต่กองขยะที่รอการเก็บกวาด เหลือแค่ร้านสองร้านตรงท้ายซอยที่ยังเปิดอยู่ จึงเข้าไปอย่างไม่ต้องลังเล





















มื้อแรกผ่านไปด้วยดี อาหารรสชาติดีทุกจาน เราใช้เวลาที่นี่ไม่นานนัก เกรงใจบริกรสาวที่ยืนหาวหวอด ๆ อยู่ข้างโต๊ะ กลับถึงโรงแรมก็ปาเข้าไปเกือบตีหนึ่ง

วันนี้อากาศเย็นเล็กน้อย ไม่ร้อนไม่หนาว สวมเสื้อตัวเดียวเดินสบาย แต่ตอนนอนก็ยังต้องเปิดแอร์