ล่องทะเลทรายโกบี คารวะจิ๋นซีที่ซีอาน เบิกบานใจเอ๋อจีน่า ลั้นลาฮั่วซาน

16 ตุลาคม 2556 (ต่อ)

จนถึงเวลาบ่ายโมงกว่า เราก็มาถึงยอดอู่หวินเฟิง แม้จะยังไม่ถึงยอดตะวันตก แต่ก็ถือว่าบรรลุเป้าหมายที่น่าพอใจ เสียอยู่ตรงที่ว่า ขณะที่เราอยู่ที่ยอดเขานี้ เมฆก็เข้าปกคลุมไปทั่ว มองไม่เห็นทิวทัศน์ใด ๆ

หลังจากดื่มด่ำกับก้อนเมฆได้สักครู่ เราก็บ่ายหน้าลงเขา ต้องไม่ลืมไปรับเท้งด้วย เพราะเท้งขึ้นมาไม่รอด ไม่รู้ฉี่ราดไปแล้วหรือยัง



























ระหว่างทางขาลงเขา จิเพิ่งนึกได้ว่า ตัวเองพกกล้องถ่ายรูปคอมแพกต์มาด้วย ที่ผ่านมาลืม ใช้แต่กล้องโทรศัพท์ ซึ่งนาน ๆ ยกขึ้นมาสักที โถ คิดไปได้นะ ดีว่าไม่ไปนึกออกตอนกลับถึงกรุงเทพ































ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่กำหนดไว้ เราไปถึงสนามบินเอาราวทุ่ม พี่เบิ้มกับพี่ตื้ดนั่งรออยู่แล้ว พี่ป้อมตามมาในเวลาไล่เลี่ยกัน ต่างเล่าประสบการณ์ในช่วงสิบวันที่ผ่านมาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เป็นการปิดทริปที่แสนสุขอีกครั้งหนึ่ง