ล่องทะเลทรายโกบี คารวะจิ๋นซีที่ซีอาน เบิกบานใจเอ๋อจีน่า ลั้นลาฮั่วซาน

16 ตุลาคม 2556

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่อยู่ในจีนแล้ว เราจะไปเที่ยวฮั่วซานกัน พี่เบิ้มและพี่ตึ้ดไปที่นั่นมาแล้วก่อนที่จะเจอกันที่หยินชวน วันนี้จึงไม่ได้ไปด้วยกัน นัดกันไปเจอที่สนามบินตอนเย็นเลย เราฝ่าฝนปรอยไปขึ้นรถไฟใต้ดินที่ทางเข้าอยู่ตรงอุโมงค์ลอดทางแยกจงโหลว เพื่อที่จะไปสถานีรถไฟความเร็วสูง แล้วต่อไปฮั่วซานอีกที





















รถไฟความเร็วสูงใช้เวลาแค่ 30 นาที ก็ถึงฮั่วซานแล้ว ฮั่วซานอยู่ห่างจากซีอาน 120 กิโลเมตร เป็นหนึ่งในห้ายอดภูเขาของจีน มียอดห้ายอด ยอดที่สูงที่สุดสูงสองพันกว่าเมตร เรามีเวลาแค่ครึ่งวัน จึงคิดว่าเดินแค่ยอดเดียวก็พอ รถแท็กซี่พาเรามาส่งแค่ข้างล่าง เราแวะซื้อขนมซื้อน้ำกินรองท้องก่อนขึ้น อาม่าคนขายแนะให้ซื้อถุงมือด้วย เพราะจำเป็น ขู่ด้วยว่าข้างบนมีหิมะนะเอ้า เราจึงต้องซื้อกันหลายคู่ ผมไม่เอาเพราะคิดว่าไม่จำเป็น จากนั้นเราต้องขึ้นรถของอุทยานเข้าไปที่สถานีกระเช้าไป























เราเลือกเดินไปทางยอดตะวันตก เดินออกจากสถานีกระเช้าได้นิดเดียวก็ผ่านยอดเหนือโดยยังไม่ทันเมื่อยอะไรเลย ยอดเหนือนี้สูงแค่ 1614.7 เมตร เป็นยอดที่เตี้ยที่สุดในฮั่วซาน คงเป็นยอดสำหรับให้ทัวร์คนแก่เที่ยวกันละมั้ง ยอดนี้ไม่นับละกัน









เราค่อย ๆ เดินไปตามเส้นทางคังหลงหลิ่ง ซึ่งเป็นเส้นทางบนสันเขา เส้นทางนี้ไม่ชันมาก แข็งแรงมั่นคง มีที่ให้ยืนพักสบาย ๆ เป็นระยะ มีจุดหนึ่งที่เราต้องขึ้นบันไดที่ชันถึง 70 องศาขึ้นไป ความสูงประมาณสิบเมตร ไม่คว้าโซ่ไต่ไม่ขึ้นแน่นอน นี่เป็นจุดน่าหวาดเสียวเพียงจุดเดียวเท่านั้น โดยรวมถือว่าไม่น่าหวาดเสียวสักเท่าไหร่สำหรับคนที่ไม่เป็นโรคกลัวความสูง แต่ปัญหาคือเท้งและป้าอ้อยกลัวความสูง ป้าอ้อยนั้นออกอาการมาตั้งแต่นั่งอยู่ในกระเช้าแล้ว ส่วนเท้งตอนแรกไม่เท่าไหร่ พอยิ่งเดินขาแข้งยิ่งเริ่มอ่อน ทำท่าจะถอดใจเสียหลายครั้ง