นายวิมุติ บันทึกการเดินทางของนายวิมุติ โลกสีเขียว หลาน สหายลาดกระบัง

ล่องทะเลทรายโกบี คารวะจิ๋นซีที่ซีอาน เบิกบานใจเอ๋อจีน่า ลั้นลาฮั่วซาน

7-16 ตุลาคม 2556



14 ตุลาคม 2556


เช้าวันนี้อากาศแย่กว่าเมื่อวานอีก อากาศหนาวลง มีฝนปรอย แต่ก็ไม่เป็นไร เช้านี้เราจะต้องเดินทางกลับไปหยินชวนแล้ว

อากาศเช้าวันนี้


สุดท้ายก็ต้องรับผิดชอบเค้กก้อนนี้ กว่าจะหมด ต้องปาดวิปครีมที่หนาเตอะถึงสองนิ้วทิ้ง เหลือเนื้อแป้งที่ก้นถ้วยหนาแค่นิ้วเดียว ซึ่งก็ไม่อร่อยอีก ไอ้เท้งนะไอ้เท้ง


ข้ามถนนมากินข้าวเช้าที่ฝั่งตรงข้าม


ร้านนี้ไม่มีแก้วน้ำ ต้องกินน้ำชาจากถ้วยข้าว




กินอาหารที่นี่ต้องมีตัวช่วย


เอแคลร์หมดได้ด้วยฝีมือมิ้น






ระหว่างทางจากอาลาซ่านจั่วฉีไปหยินชวน มีจุดท่องเที่ยวน่าสนใจอีกแห่งหนึ่ง นั่นคือ สุสานของกษัตริย์ราชวงศ์ซีเซี่ย เราจึงแวะที่นี่กันสักหน่อย





ห้องส้วมก็มีให้ดาวด้วย




เออ ชัดเจนดี






จักรวรรดิ์ซีเซี่ย เรืองอำนาจอยู่ในเขตภาคกลางตอนบนของจีนเป็นเวลาสั้น ๆ ระหว่างต้นคริสต์ศตวรรษที่ 11 ถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 13 ก่อนที่จักรวรรดิ์มองโกลเข้ามากลืนไป ผมไม่รู้อะไรมากไปกว่านี้ แม้ใจจะชอบประวัติศาสตร์ แต่ตอนนี้ต่อมเรียนรู้ไม่ทำงาน ได้แต่เดิน ๆ ตามเขาไป ถ่ายรูปส่งเดชไปงั้นเอง วันนี้พี่เบิ้มจะเดินดูแบบซึมลึกกว่าใคร พี่คนนี้ไม่ใช่นักท่องเที่ยวหวานเย็นธรรมดา พอรู้โปรแกรมว่าจะไปเที่ยวที่ไหน แกจะไปทำการบ้านค้นคว้ามาล่วงหน้าเลย พอมาเดินดูของจริงแกก็จะมีอาการอ๋อเป็นระยะ เป็นนักท่องเที่ยวตัวอย่างจริง 















(บน) ป้ายเขียนว่าเป็นระเบิดมือ! ระเบิดมือสมัยนั้นเป็นแบบนี้เหรอเนี่ย (ซ้ายล่าง) ชิ้นส่วนเกราะ (ขวาล่าง) เบ้าหล่อตุ๊กตารูปม้า




(บน) ดาบ (ก็แน่ล่ะ) (ล่าง) ดูยังไงก็เป็นฝักดาบ แต่ป้ายเขียนว่าเป็นหอก?










ชิ้นส่วนของแม่พิมพ์


























เผยแพร่ : 13 พ.ย. 56 แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 พ.ย. 64