ล่องทะเลทรายโกบี คารวะจิ๋นซีที่ซีอาน เบิกบานใจเอ๋อจีน่า ลั้นลาฮั่วซาน

8 ตุลาคม 2556 (ต่อ)

คราวนี้เราใช้เวลาที่หลุมสามไม่นานนัก ออกจากหลุมสามก็มาต่อที่หลุมสองเลยครับ หลุมสองนี้พื้นที่ใหญ่โตไม่แพ้หลุมหนึ่ง แต่ส่วนใหญ่ขุดไปแค่ถึงแพซุงที่ปิดทับเป็นหลังคาโรงหุ่นเท่านั้น ยังไม่ได้ขุดเอาตัวหุ่นออกมา ส่วนที่เปิดก็ไม่ได้มีหุ่นยืนตั้งแถวสวยงามแบบในหลุมหนึ่ง หากแต่กองก่ายระเกะระกะอยู่ภายในหลุม การขุดกู้ดูเหมือนจะหยุดไปนานแล้ว แต่ส่วนที่น่าสนใจของหลุมสองนี่ก็คือ ภายในอาคารมีหุ่นที่สภาพดีตั้งโชว์ให้นักท่องเที่ยวดูได้ชัด ๆ หลายตัว รวมถึงชิ้นส่วนเครื่องมือเครื่องไม้และอาวุธต่าง ๆ ที่ขุดพบด้วย





















อาวุธที่พบในปิงหมาหย่ง ก็เป็นเรื่องน่าสนใจไม่น้อยไปกว่าหุ่น นักโบราณคดีพบอาวุธรวม 40,000 ชิ้น แม้ทหารที่อยู่ในนี้จะเป็นทหารหุ่น แต่อาวุธที่อยู่ในมือหุ่นเป็นของจริงทั้งหมด การที่มีอาวุธจำนวนมากหายไป และมีร่องรอยการบุกทำลาย ทำให้เชื่อได้ว่าเกิดจากน้ำมือของผู้ที่ต้องการช่วงชิงบัลลังก์จากทายาทจิ๋นซี

อาวุธหลายชิ้นที่ขุดพบที่นี่ พบในขณะอยู่ในสภาพดี ยังคงความวาวและความคมอยู่ พบหลักฐานของการชุบโครเมียมเพื่อรักษาความคมด้วย เป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อ เพราะชาติตะวันตกเพิ่งคิดค้นวิธีชุบโครเมียมในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 นี่เอง นอกจากนี้ยังพบว่าส่วนผสมของโลหะที่นำมาทำอาวุธยังแตกต่างกันไปตามความเหมาะสมของอาวุธแต่ละชนิดอีกด้วย





































เราออกจากปิงหมาหย่งตอนบ่ายสาม หลังจากนั้นก็นั่งรถบัสกลับเข้าซีอาน จะได้เวลาเดินทางไกลอีกแล้ว เพราะคืนนี้เราจะต้องนั่งรถไฟตู้นอนจากซีอานไปยังเมืองหยินชวน แต่ก่อนอื่นต้องรีบหาข้าวกินก่อน หิวไม่ใช่เล่น เพราะหลังจากมื้อเช้าสุดสยองนั่นก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย มื้อนี้จึงกินควบกลางวันและเย็นเลย ร้านอาหารที่เราเลือกกินก็อยู่แถวสถานีรถไฟอีกตามเคย แต่ร้านเมื่อเช้าไม่เอาแล้ว เข็ดจนตาย

















รถไฟออกตรงเวลา 18:35 น. ปลายทางหยินชวนอยู่ห่างออกไป 700 กว่ากิโลเมตร ใช้เวลาเดินทาง 14 ชั่วโมง หรือหนึ่งคืนกับครึ่งวัน รถไฟขบวนนี้ก็เป็นขบวนนอนแบบผมที่เคยนั่งมาหลายครั้งแล้ว จะว่าไปผมก็ชอบรถไฟแบบนี้เหมือนกัน เพราะนั่งสบาย นอนสบาย อาหารแย่หน่อยก็ไม่เป็นไร มาม่งมาม่าก็พกขึ้นไปกินเองได้ น้ำร้อนมีให้บริการตลอด การควบคุมการสูบบุหรี่ก็ดี คืนนี้จึงเป็นคืนสบาย ๆ อีกคืนนึง



สองวันที่ผ่านมาพวกเราเอาแต่เดินเที่ยว เดินถ่ายรูป เพิ่งจะมีโอกาสมาทำความคุ้นเคยกับเพื่อนผู้ร่วมทางบนรถไฟในคืนนี้ สาว ๆ กลุ่มเราห้าคนเป็นนางพยาบาลจาก รพ. ศิริราชยกก๊วน ชอบเที่ยว ชอบถ่ายรูป กินง่ายอยู่ง่าย ขึ้นเขาลงห้วย ย่ำโคลนข้ามท้องร่องผ่านมาหมด แหม ที่แท้ก็คอเดียวกันนี่เอง แบบนี้ก็คุยเพลินล่ะ กลุ่มนี้มีป้าอ้อย พี่ใหญ่ของกลุ่ม จิ ไก่ เท้ง และติ๋ว วงสนทนาของเราในคืนนี้ไม่ได้มีแค่ชาวไทยเท่านั้น ยังมีหนุ่มจีนหน้ามนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ก็คุยกับพวกเราอย่างเป็นกันเองด้วย